جدول جو
جدول جو

معنی سعدالدین جوینی - جستجوی لغت در جدول جو

سعدالدین جوینی
(سَ دُدْ دی نِ جُ وِ)
محمد بن حسن بن محمد بن حموه او راست: سجنجل الارواح و محبوب الاولیاء. بسال 650 وفات یافت. این رباعی از اوست:
دل وقت سماع ره بدلدار برد
جانرا بسراپردۀ اسرار برد
این نغمه چو مرکبی است مر روح ترا
بردارد و خوش بعالم یار برد.
(از معجم الفصحاء ج 1 ص 244).
رجوع به ریاض العارفین ص 83 شود
لغت نامه دهخدا
سعدالدین جوینی
(سَ دُدْ دی)
محمد بن المؤیدبن ابی بکر عبدالله بن ابی الحسن علی بن محمد حمویه الجوینی معروف به حمویی نسبت به جد اعلای ایشان حمویه بتشدید میم بر وزن شبویه. پسر ابن حمویه ابوعبدالله محمد بن حمویۀ جوینی از کبار مشایخ طریقت بود و در سنۀ 532 ه. ق. در نیشابور وفات یافت و در بحرآباد جوین مدفون شد. و شیخ سعدالدین صاحب ترجمه ای از اشهر مشاهیر صوفیه عصر خود و از جمله اصحاب شیخ نجم الدین کبری بوده است و در سال 650 بروایت مشهور یا 649 یا 658 یا 665 ه. ق. وفات یافت و قبر وی نیز در بحرآباد جوین است. (از حاشیه شدالازار ص 459)
لغت نامه دهخدا